หน้าหนังสือทั้งหมด

ประโคตร-ชมงปฏิธา (ตติย ภาค) - หน้าที่ 128
128
ประโคตร-ชมงปฏิธา (ตติย ภาค) - หน้าที่ 128
ประโคตร-ชมงปฏิธา (ตติย ภาค)- หน้าที่ 128 มณโฑ วรมณโฑ ยา นาม อนุโมทชีวาสโต ปฏิโส ร斯วิวนานดูติ ชิวาคโค จปูวาเอา โลมิกากิกา รัง วิชานาติ เอ้ว่าปฎิโค ปิปูมะ โลคุตตรมูปิ วิชานาติ เทสนาวาสนา พุทธ ภูกญ อรหั
บทที่ 128 ของ 'ประโคตร-ชมงปฏิธา' แสดงถึงแนวทางการปฏิบัติที่ถูกต้องตามหลักธรรมของพระพุทธศาสนา และเน้นย้ำถึงการฝึกฝนจิตใจเพื่อนำไปสู่ความเข้าใจที่สูงขึ้นเกี่ยวกับธรรมชาติและความเป็นจริง โดยเฉพาะอย่างยิ่
บุพกรรมของพระพุทธเจ้า ตอนที่ 1
292
บุพกรรมของพระพุทธเจ้า ตอนที่ 1
Dsuem ประชาช บุพกรรมของพระพุทธเจ้า ตอนที่ (๑) ๒๕๑ สักการะเกิดขึ้นมากมาย แต่ลาภสักการะของพวกเดียรถีย์กลับ เสื่อมถอยลงทุกขณะ พวกเดียรถีย์เกิดความอิจฉาริษยา ก็พา กันคิดหาอุบาย ที่จะเรียกศรัทธากลับคืนมาสู
บทที่ 1 นี้เล่าถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อพวกเดียรถีย์พยายามทำลายชื่อเสียงของพระพุทธเจ้าโดยการจ้างโจรมาฆ่านางอสุนทรีซึ่งแสดงความเลื่อมใสต่อพระองค์ นอกจากนี้ยังได้พูดถึงการกล่าวหาที่พระพุทธเจ้าต้องเผช
ผลกระทบของการปล่อยปละละเลยในเยาวชน
263
ผลกระทบของการปล่อยปละละเลยในเยาวชน
บทที่ ๗ เด็กที่พลาดโอกาสจากรสธรรมะทั้ง ๒ ประการนี้ (รวมทั้ง เรื่องอื่นๆ ด้วย) จากทิศเบื้องหน้า และเบื้องขวาเสียแล้ว ประกอบกับวัย ที่เจริญเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ลูกระเบิดที่คล้องคอพวกเขาอยู่นั้น ย่อมจะมี ขน
บทนี้กล่าวถึงปัญหาของเยาวชนที่ห่างไกลจากการดูแลของผู้ปกครอง และนำไปสู่การกระทำความผิดอย่างรุนแรง โดยเฉพาะการคบค้าสมาคมในเรื่องเพศสัมพันธ์ ซึ่งไม่ได้มีพื้นฐานที่มั่นคงส่งผลให้เยาวชนเหล่านี้อาจกลายเป็นป
การพยาบาลตามหลักธรรมในพระไตรปิฎก
354
การพยาบาลตามหลักธรรมในพระไตรปิฎก
(4) ไม่รังเกียจที่จะนำอุจจาระ ปัสสาวะ อาเจียน น้ำเลือด น้ำหนอง หรือน้ำลายออกไปทิ้ง (5) สามารถชี้แจงให้ผู้ป่วยเห็นชัด ชวนใจให้อยากรับเอาไปปฏิบัติ เร้าใจ ให้อาจหาญ แกล้วกล้า ปลอบชโลมใจ ให้สดชื่น ร่าเริง
เนื้อหานี้กล่าวถึงหลักการพยาบาลผู้ป่วยตามพระไตรปิฎกที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้สอนไว้ โดยมี 5 หลักการที่ผู้พยาบาลควรปฏิบัติ อาทิเช่น ไม่รังเกียจสิ่งที่เกี่ยวกับอุจจาระ ปัสสาวะ และให้การสนับสนุนทางจิตใจแก
การเกิดมนุษย์และการเปลี่ยนแปลงทางสังคม
96
การเกิดมนุษย์และการเปลี่ยนแปลงทางสังคม
ต่อมาก็เกิดมีกระบิดินขึ้นแทน มนุษย์เหล่านั้นพากันบริโภคกระบี่ดินอยู่เป็นเวลา ยาวนาน เพราะการบริโภคกระบี่ดินนั้นทำให้มนุษย์มีร่างกายแข็งกล้าขึ้นทุกที ผิวพรรณของ มนุษย์เหล่านั้นก็แตกต่างกัน มนุษย์พวกที่
เนื้อหานี้กล่าวถึงการเกิดขึ้นของมนุษย์และการเปลี่ยนแปลงในสังคม โดยเริ่มจากการบริโภคกระบี่ดินและเครือดิน ที่ทำให้มนุษย์แข็งแรงขึ้น และวิธีการต่างๆ ที่มนุษย์พัฒนาขึ้นรวมถึงการแบ่งเขตแดน และการกำเนิดของก
จักรแก้วและจักรวรรดิวัตรของผู้ปกครอง
98
จักรแก้วและจักรวรรดิวัตรของผู้ปกครอง
จักรแก้วก็จักปรากฏขึ้นอีกครั้ง” จักรวรรดิวัตรธรรมสำหรับผู้ปกครอง พระราชฤาษีจึงตรัสบอกจักรวรรดิวัตรแก่พระราชาองค์ใหม่ว่า “ลูกจงอาศัยธรรม สักการะธรรม เคารพธรรม นับถือธรรม บูชาธรรม นอบน้อมธรรม มีธรรมเป็น
เนื้อหาเกี่ยวกับการให้คำแนะนำจากพระราชฤาษีแก่พระราชาองค์ใหม่เกี่ยวกับการปกครองตามธรรม โดยการรักษาศีล 5 และการให้ความเป็นธรรมแก่ประชาชน การปกครองยังส่งผลต่อการปรากฏของจักรแก้ว ซึ่งแสดงถึงชัยชนะและความเ
มนุษย์ศาสตรในพระไตรปิฎก
100
มนุษย์ศาสตรในพระไตรปิฎก
อายุขัย 5,000 ปีก็มีอายุเพียง 2,500 ปี บางพวกก็เหลือ 2,000 ปี ต่อมาอภิชฌาคือ โลภอยากได้ของคนอื่นและพยาบาทปองร้ายก็แพร่หลาย บุตรของ มนุษย์ที่มีอายุขัย 2,500 ปีก็มีอายุเพียง 1,000 ปี ต่อมามิจฉาทิฏฐิก็แพ
บทนี้กล่าวถึงการลดลงของอายุขัยมนุษย์ตั้งแต่ 80,000 ปี จนถึง 10 ปี อธิบายว่าความโลภและอกุศลธรรมแพร่หลายส่งผลกระทบต่อมนุษย์ในยุคต่าง ๆ โดยเฉพาะในยุคสุดท้ายที่สัตว์สังหารกันเองใน 7 วัน ก่อนที่จะกลับสู่กา
ความแตกต่างที่กระตุ้นกิเลสและผลกระทบต่อมนุษยธรรม
102
ความแตกต่างที่กระตุ้นกิเลสและผลกระทบต่อมนุษยธรรม
4.3) ความแตกต่างเป็นตัวกระตุ้นกิเลสจึงเป็นเหตุให้มนุษย์ทำอกุศลธรรม จากเนื้อเรื่องจะเห็นว่า เมื่อสัตว์เริ่มมีผิวพรรณต่างกัน คนมีผิวพรรณงามก็จะดูหมิ่น คนมีผิวพรรณไม่งามบ้าง หรือเมื่อเพศชายและเพศหญิง เกิ
เนื้อหาอภิปรายเกี่ยวกับปัจจัยที่กระตุ้นให้มนุษย์ทำอกุศลธรรม เช่น ความแตกต่างระหว่างเพศและผิวพรรณที่ส่งผลต่อทัศนคติของคนในสังคม ความผิดพลาดทางการปกครองที่ส่งผลให้เกิดความไม่สงบและความยากจนซึ่งทำให้คนใช
หลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์พุทธโบราณ
224
หลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์พุทธโบราณ
หลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์พุทธโบราณ 1 ฉบับวิชาการ 3. ตสมชาติ ตรัง กุมาร โพธิสตฺตวน มหาสตุตวน น รูปภายตสตฺถาคตะปฺฐารมาด้วย ต ต สย ได้โตะ? ธรรมกาย หิ พุทธา ภควโต ธรรมกายปรากฏตสตฺถุ รูปภายปรากฏตสตฺถะ (Va
เนื้อหานี้กล่าวถึงหลักฐานธรรมชาติในคัมภีร์พุทธโบราณ ซึ่งเจอการระบุเกี่ยวกับพระโพธิสัตว์และธรรมกายในคัมภีร์ที่ค้นพบในคันธาระ แนวโน้มการแบ่งปันพระสูตรที่มีประวัติศาสตร์อย่างยาวนานในยุโรปและเอเชียกลางถูก
แนวคิดการภาวนา
58
แนวคิดการภาวนา
แนวคิด 1. การภาวนา เป็นการนึกถึงถ้อยคำ โดยจะเป็นเสียงที่ละเอียดอ่อนดังขึ้นมาในใจ เพื่อช่วยให้ใจ ไม่สับสนฟุ้งซ่าน และทำให้ใจหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกายได้ 2. คำภาวนาที่พระมงคลเทพมุนีเลือกใช้ คือ คำว่า “สัม
การภาวนาเป็นวิธีการที่ช่วยให้จิตใจสงบ โดยการนึกถึงคำว่า "สัมมาอะระหัง" ซึ่งหมายถึงการเตือนสติให้ห่างไกลจากกิเลส และช่วยให้จิตใจหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกาย การฝึกภาวนาเป็นอย่างต่อเนื่องจะทำให้เราสามารถเข้า
ภูมิคุ้มกันจิตใจและผลกระทบของมิจฉาทิฏฐิต่อเยาวชน
251
ภูมิคุ้มกันจิตใจและผลกระทบของมิจฉาทิฏฐิต่อเยาวชน
บทที่ ๗ ได้ว่าพวกเขาจะมีภูมิคุ้มกันจิตใจที่มีประสิทธิภาพสูง ยากที่จะสูญสลาย กลายเป็นมิจฉาทิฏฐิไปได้ง่ายๆ อย่างไรก็ตาม ถ้าทิศเบื้องบนขาดอริยวินัย ไม่ปฏิบัติหน้าที่ ของตนให้สมบูรณ์ การประพฤติปฏิบัติของอ
บทนี้พูดถึงความสำคัญของภูมิคุ้มกันจิตใจที่มีประสิทธิภาพและผลกระทบของมิจฉาทิฏฐิต่อเยาวชนในสังคมปัจจุบัน โดยชี้ให้เห็นว่าถ้าหากผู้ใหญ่ขาดอริยวินัย สัมมาทิฏฐิจะถูกเบี่ยงเบนไป ซึ่งส่งผลต่อการประพฤติปฏิบัต
การรักษาอาพาธด้วยสัจจกิริยาในพระไตรปิฎก
352
การรักษาอาพาธด้วยสัจจกิริยาในพระไตรปิฎก
ความสัตย์อันนี้ ขอความสวัสดีจงมีแก่กุมาร พิษจงคลาย กุมารนี้จงรอดชีวิตเถิด” พร้อมกับสัจจกิริยานั้น พิษในกายตอนบนของกุมารก็ตกเข้าแผ่นดินหมด กุมารนั้น ลืมนัยน์ตาขึ้นดูมารดาบิดาเรียกว่า “แม่” แล้วพลิกนอน
เนื้อหาเกี่ยวกับการรักษาอาพาธที่แสดงผ่านการทำสัจจกิริยาในพระไตรปิฎก โดยมีกุมารที่ได้รับพิษและการอธิษฐานของบิดามารดาซึ่งส่งผลให้พิษในกายของเขาคลายลง โดยมีสัจจบารมีเป็นปัจจัยสำคัญและประกอบไปด้วยความเชื่
กรรมและกุศลกรรมในพระไตรปิฎก
112
กรรมและกุศลกรรมในพระไตรปิฎก
กรรมนี้สามารถแสดงออกมาได้ 3 ทาง ได้แก่ การกระทำทางกาย ทางวาจา และทาง ใจ โดยกรรมนี้แบ่งออกเป็น 2 ฝ่าย คือ ฝ่ายกุศลกรรม และฝ่ายอกุศลกรรม ตามอำนาจของ ต้นเหตุที่เกิดขึ้น และผลที่ปรากฏ 1.) ฝ่ายกุศลกรรม หมา
เนื้อหานี้พูดถึงกรรมที่แสดงออกได้สามทาง คือ กาย วาจา และใจ โดยแบ่งเป็นกุศลกรรมและอกุศลกรรม กุศลกรรม คือการกระทำที่ดี ทำด้วยอโลภะ อโทสะ อโมหะ ซึ่งทำให้เกิดสุขและไม่มีโทษ กุศลกรรมบถ 10 มีการแบ่งการกระทำ
การลดกิเลสด้วยทาน ศีล และภาวนา
114
การลดกิเลสด้วยทาน ศีล และภาวนา
และที่สำคัญที่สุดคู่ปรับของโลภะคือทาน คู่ปรับของโทสะคือศีล และคู่ปรับของโมหะคือ ภาวนา หากได้ให้ทาน รักษาศีล และเจริญภาวนาอยู่สม่ำเสมอ ก็จะช่วยลดกิเลสทั้ง 3 ตระกูล คือ โลภะ โทสะและโมหะ อยู่ได้เรื่อย ๆ
การลดกิเลสทั้ง 3 ตระกูล (โลภะ โทสะ โมหะ) สามารถทำได้ด้วยการให้ทาน รักษาศีล และเจริญภาวนาอย่างสม่ำเสมอ ซึ่งจะช่วยลดอกุศลกรรมที่เกิดจากโลภะ โทสะ และโมหะ ควรหลีกเลี่ยงการกระทำที่เป็นอกุศลกรรม เช่น การฆ่า
บาปและวิบากในพระไตรปิฎก
116
บาปและวิบากในพระไตรปิฎก
เพราะทำให้เกิดทุกข์ในภพบ่อย ๆ บาปนั้นชื่อว่ามีความกระวนกระวาย เพราะเป็นไปด้วย ความกระวนกระวายคือความเดือดร้อน ชื่อว่า มีทุกข์เป็นวิบาก เพราะให้ผลเป็นทุกข์อย่างเดียว บาปนั้นชื่อว่าเป็นเหตุให้มีการเกิด
เนื้อหาเกี่ยวกับบาปและวิบากในพระไตรปิฎก ระบุว่าบาปเป็นสาเหตุของทุกข์และการเกิด ชรา มรณะ มีผลต่ออนาคตอย่างไม่สิ้นสุด บทความอธิบายว่า กรรมที่กระทำจะส่งผลตามวิบาก โดยเฉพาะในกรณีที่จิตใจหยุดนิ่งและมีสมาธิ
นิสัยและการบ่มเพาะนิสัยที่ดี
118
นิสัยและการบ่มเพาะนิสัยที่ดี
5.6.2 นิสัยเกิดขึ้นได้อย่างไร นิสัย คือ ความประพฤติที่เคยชิน ด้วยเหตุนี้นิสัยจึงเกิดขึ้นจากการที่เราคิด พูด และ ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งอยู่บ่อย ๆ อย่างต่อเนื่องด้วยระยะเวลาหนึ่ง ดังทฤษฎีของนายแพทย์ชาวตะวันต
นิสัยเกิดจากการกระทำซ้ำ ๆ ที่ต่อเนื่อง โดยผ่านการใช้ชีวิตใน 5 ห้อง ได้แก่ ห้องนอน, ห้องน้ำ, ห้องครัว, ห้องแต่งตัว และห้องทำงาน ซึ่งแต่ละห้องมีผลต่อการพัฒนานิสัยดีและไม่ดี พระภาวนาวิริยคุณแนะนำให้ปลูกน
ปรโยคณ์-ชมมปทกุฎกา บทที่ 86
86
ปรโยคณ์-ชมมปทกุฎกา บทที่ 86
ปรโยคณ์-ชมมปทกุฎกา (ดูดีโยภาคโย) หน้าที่ 86 ตุ่ ตาต ตุกลิสโต สิมป๋อ อูคุณทิอว อาดคำานโอวิดิ อาม เทวดิ อุมาหปี ติ สิมป๋อ เทศิโอ สาเทีอ สมาน เนิสทิอวา คุณหาดิ อน นึ ราช ตกตุ ตวา มณฑา อหตุาวา อนุบัติ อา
บทที่ 86 ของปรโยคณ์-ชมมปทกุฎกา สำรวจบทบาทของเสนอและความคิดเห็นต่าง ๆ ในการเคลื่อนไหวทางการเมือง โดยเน้นถึงความสำคัญของคำพูด และการกระทำของบุคคลในการสร้างสรรค์สังคม และความงามของอุดมการณ์ทางการเมือง นอ
หน้า18
55
กิจกรรม หลังจากนักศึกษาได้ศึกษา บทที่ 4 นิมิตและการนึกนิมิต จบโดยสมบูรณ์แล้ว โปรดทำแบบประเมินตนเองหลังเรียนบทที่ 4 และกิจกรรม 1 และ 2 ในแบบฝึกปฏิบัติบทที่ 4 แล้วจึงศึกษาบทที่ 5 ต่อไป 46 DOU สมาธิ 2 ห
ความเข้าใจเกี่ยวกับพุทธะและมัชฌิมาปฏิปทา
192
ความเข้าใจเกี่ยวกับพุทธะและมัชฌิมาปฏิปทา
ประเภทที่ 1 พระสัมมาสัมพุทธเจ้า คือ ท่านผู้ตรัสรู้เองและสอนผู้อื่นให้รู้ตาม ประเภทที่ 2 พระปัจเจกพุทธเจ้า คือ ท่านผู้ตรัสรู้เองจำเพาะผู้เดียว ประเภทที่ 3 พระสาวกพุทธะ คือ ท่านผู้ตรัสรู้ตามพระพุทธเจ้า
บทเรียนนี้สำรวจประเภทของพระพุทธเจ้า ได้แก่ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า และพระสาวกพุทธะ รวมถึงกระบวนการเข้าถึงพุทธะผ่านการปฏิบัติตามมัชฌิมาปฏิปทา ที่เสนอโดยพระอัญญาโกณฑัญญะในธัมมจักกัปปวัตนสู
สัมมาวาจาและสัมมากัมมันตะในพระพุทธศาสนา
196
สัมมาวาจาและสัมมากัมมันตะในพระพุทธศาสนา
แปลว่า “ภิกษุทั้งหลาย สัมมาวาจาเป็นไฉน ภิกษุทั้งหลาย การเว้นการพูดเท็จ เว้นการพูดส่อเสียด เว้นจากการพูดคำหยาบ เว้นจากการพูดเพ้อเจ้อ นี้เรียกว่า สัมมาวาจา เหตุไฉนจึงทรงสอนให้เว้นทุจริต คือ การพูดไม่ดี
ในบทนี้กล่าวถึงหลักธรรมของสัมมาวาจาและสัมมากัมมันตะซึ่งเป็นการดำรงชีวิตที่ถูกต้องในพุทธศาสนา สัมมาวาจาประกอบด้วยการงดเว้นการพูดที่ไม่ดี 4 ประการ ส่วนสัมมากัมมันตะเกี่ยวกับการกระทำที่ชอบ และสัมมาอาชีวะ